groeien in geloof

 DANK
 Het jaar 2020 zal altijd een vreemde tijd blijven vanwege alle beperkingen, waarvan we ons in januari nog geen voorstelling konden maken.
Uiteraard gaat het dan vooral om de wereldwijde pandemie met alle ingrijpende gevolgen van dien.
 
Maar een persoonlijke herinnering zal voor ons toch vooral het vreemde, onwezenlijke afscheid van onze gemeente te Bunschoten-Spakenburg.
Voor ons besef zijn we haast stiekem vertrokken, zonder echte ontmoeting met zoveel mensen waar een band mee opgebouwd was.
En dat terwijl die tijd van elf jaar dat we onder jullie woonden en werkten toch echt een groot en onvergetelijk deel van ons leven was en is.
Natuurlijk, er was een afscheidsdienst in de Zuiderkerk en we hebben veel kaarten gekregen. Maar toch.
Het was grotendeels op afstand en onpersoonlijk.
Ook het geplande tweede moment in oktober viel in het water.
Dat kon toen en in juni nu eenmaal niet anders, beseffen we, maar het doet wel zeer.
We komen elkaar vast wel weer een keer tegen, maar zoiets valt natuurlijk niet in te halen, want de tijd gaat door.
En het is natuurlijk veel belangrijker dat we straks weer kunnen zingen en samenkomen!
Daar zien we naar uit.
 
Intussen hebben jullie me wel (en nog wel rondom m’n verjaardag) verrast met een groots afscheidsgeschenk, waardoor ik behoorlijk overrompeld ben.
Namens de afscheidscommissie (Margret Hop / Marjo Hartog / Hetty Hoekstra / Herma van de Coterlet - die zoveel hebben voorbereid dat niet door kon gaan…) kwamen de zrs. Hartog en Hoekstra dat 30 oktober helemaal in het afgelegen Ouddorp brengen.
We zijn door jullie verrast met een state-of-the-art geluidsinstallatie, waarvan ik niet eens durfde te denken dat ik er ooit zo een zou hebben…
Jullie weten blijkbaar hoe belangrijk muziek voor mij is om de moed erin te houden (liefst met goed boek erbij). En dan ben ik ook nog dol op een goede film, waarbij de muziek vaak ook erg belangrijk is.
Opeens zitten we nu in een concertzaal met glashelder geluid. En dan snap ik nog niet eens alle snufjes van de installatie.
Hoe dan ook, onze oude installatie stamde uit de 20e eeuw en kon deels al niet meer worden aangesloten (scart-aansluitingen, voor de kenners); maar nu zijn we in een klap in de toekomst beland, met een muzieksysteem waarmee ik Deo Volente mijn emeritaat makkelijk kan halen.
 
Dat hebben jullie allemaal mogelijk gemaakt.
Daar word ik natuurlijk verlegen van en mompel: ‘Dat hadden jullie echt niet hoeven doen…’ -maar ik ben er wel erg blij mee.
Als ik nu (’s avonds laat) mezelf onderdompel in muziek, van middeleeuwse polyfonie tot en met Bruce Springsteen, dan denk ik aan de kârrek en het dârrep!
Dank voor alle hartelijkheid die we nu (opnieuw) weer mochten proeven.
Tot ziens, zeggen we dan maar, vertrouwend op Gods bewaring en heling van deze wereld.
 
Fam. Hoek,
Ouddorp.