groeien in geloof

Bestemming: Bethlehem, Onderweg naar Vrede.
In de tijd van Advent zullen we stil staan bij dat plaatsje dat voor altijd verweven zal zijn met het kerstverhaal. Verweven met dat verhaal van dat Ene kind: geboren onderweg, gewikkeld in doeken, op een tijdelijke opvangplek waar zijn (pleeg)ouders zich moeten registreren, om aan de machthebbers te bewijzen dat ze echt bestaan. Totdat de ouders, volgens Matteüs, via de vluchtroute van Egypte uiteindelijk hem konden laten opgroeien in Nazareth.
Jezus: kind van Bethlehem, zoon van David, zoon van ons mensen, zoon van God.. We staan stil bij dat kleine plaatsje Bethlehem, waar zoveel verhalen zich hebben afgespeeld. Verhalen die gaan over onderweg gaan naar vrede.

Ik vind het best ingewikkeld dat je Bethlehem ook vandaag nog op een kaart kunt aanwijzen. Dat er nog steeds mensen wonen. Maar dat ze er moeten wonen midden in de ingewikkeldheid van een Palestijns - Israelisch conflict. Dat er kerken staan, maar dat ze net zoals zovele plekken in het Midden-Oosten onder druk staan. Want wie wil nou ergens blijven waar je geloof in de Vredevorst je meestal tot tweederangs burger maakt.

Maar onderweg zijn naar Vrede. Wat heeft de wereld dat nodig. Wat hebben wij dat nodig. Niet voor niets sprak Jezus deze woorden “Gelukkig zijn de Vredestichters, zij zullen kinderen van God genoemd worden”.
Vredestichters, dat zijn mensen die niet weglopen voor conflict. Dat zijn mensen die er midden in gaan staan om aan bruggen te bouwen. Ze oefenen zich in geduld en begrip, maar noemen ook dingen bij naam. Ze lopen het risico dat ze beide partijen tegen zich krijgen.
En toch noemt Jezus ze gelukkig, want in hen zit de vibe van God. Ze zitten op dezelfde golflengte als de Maker van de sterren, de Boetseerder van ons mensen. Volgers zijn het van die Zoon van Bethlehem die de naam Vredevorst krijgt.

Als je vroeg in de morgen onderweg bent in Bunschoten en toevallig rond de haven moet zijn, kan je mij soms tegen komen. Dit is mijn half uurtje waarin ik al wandelend aan het bidden ben. In dit ochtendgebed klinkt dan ook altijd het gebed van Zacharias.
Hij bidt onder andere de woorden: “Dankzij de liefdevolle barmhartigheid van onze God zal het stralende licht uit de hemel zich over ons ontfermen ……zodat we onze voeten kunnen zetten op de weg van de vrede.’
Het zijn de weken van Advent: Midden in een wereld waarin verhalen over ruzie maken en oorlog stoken ons omringen in het groot en in het klein, klinkt daar die uitdaging van Jezus om onze voeten te zetten op de weg van vrede. Voorzichtig stapje voor stapje.

Zoals ik elke morgen een raampje mag open maken van mijn Adventskalender. En ik elke dag weer verrast wordt door een kleine cadeautje onderweg naar kerst. Zo is advent de tijd waarin we van God mogen leren, hoe wijzelf mee mogen bouwen aan vrede. Ik wordt uitgedaagd om raampjes en deuren te openen, zodat ik in Jezus naam leer wat het betekent om vrede te ontvangen die alle verstand te boven gaat en daarvan uit te delen.
Die Vredevorst wil ons maken tot vredestichters, mensen van vrede.

Dus Advent 2024 is bouwen aan vrede in jezelf en voor een ander.
Laten we daarom luisteren naar de verhalen uit Bethlehem.
Ds. Karsten van Staveren