groeien in geloof

“Ik wil jou van harte dienen en als Christus voor je zijn. Bid dat ik genade vind, dat jij het ook voor mij kunt zijn.”
Afgelopen week zag ik een kaartje voorbij komen met alle paasvuren Oost-Nederland. Een collega had daar de droge opmerking bij gemaakt: “In Oost-Nederland vallen Pasen en Pinksteren op één dag”.

Ik dacht daarbij was het maar zo, dat Pasen en Pinksteren op één dag vallen. Was het maar zo dat wij op één dag zowel dat vieren wat God voor ons heeft gedaan als ook dat het in één keer in ons hart wordt geschreven, onuitwisbaar gekerfd in je ziel, zodat je er zomaar miraculeus een ander mens of een andere kerk van wordt.

Maar zo werkt het niet. We leven in de 50 dagen tussen Pasen en Pinksteren. Tussen het feest van de Bevrijding en het feest van de Geest. 50 dagen waarin we mogen luisteren naar de verhalen waarin Jezus nazorg geeft aan Zijn vrienden. Want de diepte van wat er met Pasen gebeurd, dat snap je niet zomaar.

Het moet uitgelegd worden. Er moet een vuur in je gaan branden waarin je de bijbel met nieuwe oren hoort. Jezus moet geen boodschap hebben aan de muren waarbinnen wij ons opsluiten. Hij moet ons toefluisteren: Wees niet bang. Je moet Zijn Adem inademen. Telkens weer klinkt er de vraag: “Heb jij mij echt lief?”. Telkens weer krijgen we de kans om te antwoorden: “Heer U weet alles! U weet dat ik U liefheb!”.

50 dagen waarin tussen Pasen en Pinksteren de discipelen worden toegerust om te begrijpen wat er achter hun ligt en de kracht te ontvangen voor de opdracht die voor hen ligt. 50 dagen om je te realiseren dat God met ons ook gaat betekenen Jezus midden onder ons en Jezus in ons.

Ik schrok toen ik laatst een kaart zag over hoeveel bijensoort er zijn in Buschoten-Spakenburg en omgeving. Het was schrikbarend weinig. Zelfs Amersfoort had er meer. Spontaan voelde ik de drang om nog meer plantjes in mijn tuin te zetten. Ik hoop dat niet alleen de bloemetjes en de bijtjes er zich thuis voelen. Ik hoop dat ook de vlinders mijn tuin zullen vinden. Want de vlinders vertellen me juist het verhaal dat alleen wanneer je je van rups naar cocon naar vlinder worstelt, je iets begrijpt van de schoonheid van het Goede Nieuws.

Pasen en Pinksteren vallen niet op één dag. Je hebt tijd nodig om je ergens doorheen te worstelen. Je hebt inzet nodig om voor de ander Christus te kunnen zijn. Je hebt genade nodig om te accepteren dat de ander, het ook voor jou kan zijn.
Of in de woorden van een lied van Sela
Mag ik jou tot zegen zijn,
naast je lopen op de reis?
Mag ik jou tot zegen zijn,
jou aanvaarden zoals Hij?
Laten wij tot zegen zijn
voor de mensen om ons heen.
Juist in de 50 dagen tussen Pinksteren ontdekken we hoe Jezus zijn vrienden de ruimte geeft om te groeien. Ik hoop dat je dat ook mag ervaren en dat je dat je die ander net zoals Jezus zijn unieke ruimte gunt.
Ds. Karsten van Staveren