groeien in geloof

Gelukkig de mens
die niet meegaat met wie kwaad doen,
die de weg van zondaars niet betreedt,
bij spotters niet aan tafel zit,
maar vreugde vindt in de wet van de HEER
en zich verdiept in zijn wet, dag en nacht.
Hij zal zijn als een boom,
geplant aan stromend water.
Op tijd draagt hij vrucht.

In de zomer speur ik naar bramen op de hei. Zo half augustus is er best een bakje vol te plukken. Soms zie ik een struik waar bijna niks aan zit. Misschien over een week? Staat de ene bramenstruik op betere grond? Is iemand anders me voor geweest met een bakje?
Laatst stonden we op een camping met mega-bramenstruiken. Wat me opviel was dat de lekkerste bramen soms verstopt zaten. Als ik eerst de in het oog-hangende had geplukt en ik tilde een tak iets op, zag ik nog een aantal. Het leek wel of ze zich speciaal voor mij verstopt hadden.

De eerste psalm van de bijbel gaat over bloei, over vrucht, en over wortels. De Psalmen zijn gedichten over de weerbarstigheid van het leven, ze gaan over goede tijden en slechte tijden. Over stormen en stilte, over vragen en verdriet, maar ook over verwachting.

Psalm 1 maakt duidelijk dat het geluk bij God te vinden is.
‘Gelukkig de mens die vreugde vindt in de wet van de HEER.’ Die wet die begint bij God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf.
Je bezinnen, op de woorden kauwen en zoeken naar de betekenis hiervan voor jouw leven. Boomwortels zoeken hun weg, ze gaan op zoek naar het grondwater. We zien dat niet, maar het is er wel.

De Psalm gaat over een mens die niet meegaat met hen die kwaad doen, en niet bij de spotters gaat zitten.
“Het bijzondere van Psalmen is dat ze de belangrijkste onderwerpen op twee manieren zeggen. Eerst vanuit de ene invalshoek, en dan vanuit een net iets andere herhalen”.

Hoe menselijk is het niet dat we soms juist wel bij de pakken neer gaan zitten? Dat we op een bankje samen aan het mopperen slaan. Over wat anderen fout doen of dat vroeger alles beter was. Of dat we zelf niks ervaren. Dat het niet meer bruist. Misschien is er een breuk of een wond waardoor het leven minder stroomt en is innerlijke genezing nodig.

De Psalm had in een eerdere bijbelvertaling een titel gekregen en die luidde: ‘de mens die gekozen heeft’. Dit geeft ons allen elke dag weer de uitnodiging om te kiezen voor de goede weg. De weg van de liefde, van God liefhebben, en onze naaste als onszelf.
Voor alles is een tijd, en de boom wijst ook vooruit naar de levensboom. Jezus nodigt ons uit om in Hem te blijven, om onze wortels in Hem te hebben. Hij zal de vrucht in ons laten groeien. We zien uit naar de levensboom in het boek Openbaringen die ook aan de rivier staat en die elke maand vrucht draagt. Dat is ongekend.
Dit geeft hoop. De bladeren van deze levensboom zijn zelfs tot genezing. Dat is wat we naar uit zien.

Laten we komend kerkseizoen onze wortels in Hem hebben en werken aan vruchtbare grond. Samen bidden, bijbellezen en in Hem verblijven. Van Hem levenskracht en genezing vragen. Op naar de oogst van een zoete vrucht van liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. En vertel elkaar waar je die oogst al ziet want dat maakt iedereen blij!
Karin Timmerman